Het vraagstuk hoe het gebouw antwoord kan geven aan de ‘London style’ en kan integreren met bestaande
bebouwing was van wezenlijk belang om te slagen in het ontwerp. Westminster City Hall is hierbij
een belangrijke factor. Het gebouw is een van de hoogste in de directe omgeving en valt op verschillende
manieren buiten de toom ten opzichte van andere gebouwen in de straat. De stedenbouwkundige
analyse en de interpretatie van de kwaliteiten van dit typische jaren ’60-gebouw leidden tot
een moderne uitbreiding van de locatie. De Westminster City Hall wordt onderdeel van het nieuwe
gebouw en geniet daarmee een garantie voor een langer bestaan. Een noodzakelijke, nieuwe gevel
blaast het voormalige gemeentehuis nieuw leven in als hotel.
Omdat de nadruk in mijn gebouw op de publieke functie ligt en in mindere mate op de functie van
woongebouw, is daar in het onderzoek ook meer aandacht op gevestigd. Een belangrijke vraag hierbij
is hoe het gebouw zijn publieke functie kan uitdragen naar buiten toe, maar ook hoe dit geïntegreerd
kan worden met de stedenbouwkundige inpassing.
Een ‘kickstart’ in de vorm van de Highrise Workshop in kwartaal 1 van het studiejaar vormde de
eerste uitgangspunten met betrekking tot wat de publieke functie moest zijn in de gegeven locatie.
Ten eerste moest het nieuwe gebouw functies herbergen die uniek zijn voor de directe omgeving (
denk hierbij aan een mediatheek en een zwembad/sportcentrum) en bijdragen aan het programmatische
spectrum van de wijk. Verder wilde ik het gebouw onderdeel laten zijn van de straat en de straat
onderdeel van het gebouw. De overgang tussen publiek en privaat is hierbij heel belangrijk. Door
middel van ‘coulissewerking’ is dit gevoel tot stand gebracht. De afwisseling van scherm (als in grens/
barrière) met massa (het vlees van het gebouw) vormt de transitie tussen binnen en buiten en tussen
publiek en privé.
